معرفی ساز شیپور

کاربرد های شیپور

شیپور بیشتر در عرصهٔ نظامی برای اجرای علامت‌های صوتی مانند بیدارباش بکار می‌رود، در ایران در بعضی از عزاداری‌های ماه محرم یا در تعزیه نیز بکار می‌رود، ساز کورنت نوع کلیددار شیپور است. ساز ساکسیفون نوع دکمه‌ دار شیپور است.

معرفی ساز شیپور

ساز شیپور یا بوق ساده‌ترین ساز بادی برنجی است. در این ساز کلید یا دکمه ای برای تغییر ارتفاع وجود ندارد و نوازنده باید با تغییر دادن حالت لب‌ها و دهان خود نت‌ها را عوض کند. وسعت صدای این ساز تنها شامل پنج نت می‌شود که با فشار هوا و هارمونیک‌ها، تولید صدا می‌کند. جنس شیپور معمولا از فلز مانند برنج و یا آلیاژهای مشابه می باشد و طول لوله صدایی این ساز خصوصا در قیمت میانه به انتها، طویل است.

تاریخچه شیپور در ایران

معرفی ساز شیپور، در دوره پیش از اختراع خط که حدودا به 34 قرن پیش از میلاد باز می گردد، شهری در خوزستان با نام “چوغامیش” وجود داشته است. نخستین بار اختراع خط و کتاب را به این شهر نسبت داده اند. در آنجا مُهرنگاره های خنیاگری وجود داشته است که نشان از یک مجلس بزم باستانی دارد. در آن مجلس فردی آوازخوان، فردی نوازنده تنبک، فردی نوازنده چنگ و دیگری نوازنده شیپور است. این یکی از معتبرترین و بزرگ ترین آثار حک شده که نشان از قدمت و تاریخچه شیپور دارد، می باشد.

ویژگی‌های ساز شیپور

دهانی شیپور، پیاله ای بوده و انتهای آن شیپوری است. معمولا طول و اندازه شیپور، بسته به نوع ساخت ساز شیپور، دارد. چرا که ساخت شیپور، متفاوت بوده و در برخی از آنها یک خم برخی دیگر دو یا چند خم دارند. معمولا طول هر شیپور از 2 متر تا 30 سانتی متر متغیر می باشد و این تنوع برخواسته از خم های ایجاد شده در لوله صدادهی ساز است.

تاریخچه ساز شیپور در اسلام

اسرافیل یکی از فرشتگان خدا در باور مسلمانان است و بیشترین شهرت اسرافیل به خاطر شیپور اوست که همیشه آن را بر لب دارد و قرار است در روز رستاخیز با دمیدن در آن مردگان را زنده کند. به شیپور اسرافیل اصطلاحاً «صور اسرافیل» گفته می‌شود.